ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Συντάκτης: Δημήτριος Ζ. Πάνου, Εκπαιδευτικός ΠΕ70
Στα πλαίσια της διδασκαλίας του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας και ακολουθώντας την ύλη του σχολικού βιβλίου καλέσαμε τις μαθήτριες και μαθητές της ΣΤ΄ Τάξης του Σχολείου μας να γράψουν ένα κείμενο για τα ατυχήματα στο οποίο να αναφέρονται και τρόποι αποφυγής τους κυρίως στο Σχολείο. Τα κείμενα αυτά διαβάστηκαν στα δύο τμήματα της ΣΤ΄ τάξης και τα ίδια τα παιδιά αποφάσισαν ποια θα δημοσιευτούν στην ιστοσελίδα μας. Με πολλή χαρά λοιπόν σας παρουσιάζουμε τα κείμενα αυτά με την ευχή τα σχολεία μας να είναι χώροι ασφαλείς και τα παιδικά ατυχήματα να ελαχιστοποιηθούν (τα κείμενα έγραψαν οι μαθήτριες Α.Τ , Δ.Κ. και Π.Κ.)
Μέσα στην εβδομάδα τις περισσότερες ώρες τις περνάμε στο σχολείο. Για να γίνεται σωστά η διαδικασία του μαθήματος αλλά και για να μην γίνονται ατυχήματα όλες τις υπόλοιπες ώρες ακολουθούμε κάποιους κανόνες. Στην ώρα της διδασκαλίας πρέπει να σεβόμαστε τον δάσκαλο και τους συμμαθητές μας, γιατί σε ποιον θα άρεσε να τον διακόπτουν όταν μιλάει; (ανάμεσα στα τόσα που λέμε επαναλαμβάνονται πολύ συχνά από τους δασκάλους μας συμβουλές για την αποφυγή των ατυχημάτων). Όμως για να μιλήσουμε σηκώνουμε το χέρι μας και δεν πεταγόμαστε γιατί μπορεί να υπάρχει κάποιος που θέλει να μιλήσει ή να πει την απάντηση. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να υπάρξει εκνευρισμός μεταξύ των συμμαθητών μας κι ένταση… Και κάπως έτσι περνάει η ώρα και χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα. Δε χρειάζεται να βγαίνουμε τρέχοντας από την τάξη, δεν τρέχουμε στους Ολυμπιακούς αγώνες και υπάρχει μια «μικρή πιθανότητα» (αστειευόμαστε βέβαια) κάποιος να μην θέλει να σπάσει το πόδι ή το χέρι του κατεβαίνοντας τις σκάλες και γι’ αυτό τις κατεβαίνουμε πολύ προσεκτικά (ιδίως όταν βρέχει..) . Αν φτάσουμε μέχρι το προαύλιο σώοι κι ασφαλείς πέρα από συγχαρητήρια μας αξίζουν και μερικοί ακόμα κανόνες για να γυρίσουμε στο σπίτι όπως φύγαμε: φαντάζομαι ότι δεν πετάμε τα σκουπίδια στο πάτωμα του σπιτιού μας, άρα δεν μας είναι τόσο δύσκολο να μην τα πετάμε όπου να ‘ναι στην αυλή (ακόμη κι αυτά μπορεί να αποτελέσουν αιτία ατυχήματος ιδίως για τους μικρότερους συμμαθητές μας). Επίσης, αν μας ενοχλεί κάποιος δεν χρειάζεται να του μιλήσουμε, απλά ας μην του δώσουμε σημασία καθώς πολλές φορές καυγαδίζουμε χωρίς λόγο στην αυλή κι αυξάνουμε έτσι την πιθανότητα κάποιου ατυχήματος… Και έτσι μέχρι το Σάββατο θα είμαστε ασφαλείς.
Καθημερινά στον προαύλιο χώρο του σχολείου μας, αλλά και στο εσωτερικό του διαπιστώνουμε, ότι συμβαίνουν αρκετά ατυχήματα. Η διατύπωση των « χρυσών » θα λέγαμε κανόνων, είναι απολύτως απαραίτητη. Έτσι, αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε κάποιους απ’ αυτούς, που θα διασφαλίσουν τη σιγουριά που αναζητάτε και θα ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο να χτυπήσετε.
Ξεκινώντας από το εξωτερικό του σχολείου συμβουλεύουμε τους μαθητές των μικρών και των μεγάλων τάξεων να δείχνουν τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή ενώ διασχίζουν τους δρόμους που περιβάλλουν το σχολείο μας. Συνεχίζοντας, στον προαύλιο χώρο διαπιστώνουμε τους κινδύνους που κρύβονται σε κάθε μικρή γωνιά του : είμαστε πολύ προσεκτικοί καθώς ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε τις μαρμάρινες σκάλες που υπάρχουν παντού. Σε περίπτωση βροχής πρέπει επίσης να δείχνουμε ιδιαίτερη προσοχή κατά την είσοδο και έξοδο μας στις αίθουσες, στις τουαλέτες και στους διαδρόμους στο εσωτερικό του κτιρίου. Μεγάλος κίνδυνος επίσης υπάρχει στα κάγκελα της περίφραξης της αυλής. Έχει παρατηρηθεί από πολλούς εκπαιδευτικούς, ότι αρκετοί μαθητές σκαρφαλώνουν σ’ αυτά παίζοντας κάποιο παιχνίδι εν ώρα διαλείμματος. Σε τέτοια παιχνίδια υπάρχουν πολλές πιθανότητες τραυματισμού. Θα βοηθούσε μια συζήτηση μεταξύ δασκάλων και μαθητών σχετικά με το ζήτημα των ατυχημάτων. Θα μπορούσε ακόμη να συζητηθεί σε όλες τις τάξεις το θέμα της διαχείρισης προβλημάτων με διάλογο και όχι με βία, διότι σε περίπτωση τσακωμού μεταξύ μαθητών, είναι πιθανό να συμβεί κάποιο ατύχημα . Μία ακόμη πρόταση μας είναι, να μην τρέχουν οι μαθητές μέσα στην τάξη γιατί μπορεί κάποιος να σκοντάψει και να πέσει. Τελευταίο αλλά και όχι λιγότερο σημαντικό : ποτέ δεν τρώμε την ώρα που παίζουμε, γιατί μπορεί να πνιγούμε. Κάπως έτσι καλύψαμε το μεγαλύτερο μέρος των πηγών τραυματισμών και ατυχημάτων. Υπάρχουν βέβαια και αστάθμητοι παράγοντες και μην ξεχνάμε ότι :
Όσο εύκολο είναι να τραυματιστούμε, τόσο εύκολο είναι να προφυλαχτούμε από ατυχήματα χρησιμοποιώντας αυτούς τους κανόνες.
